Vandag is Internasionale Trauma-dag. En gister was `n onthou-dag.
Die twee is nie goed saam nie, want trauma kom steel jou onthou-dae, kom slaan sy donker kloue in goeie lag-herinneringe in. Om jouself te beskerm, het jy al geleer om die onthou-oomblikke kort en gefokus te hou. Net `n bietjie op `n slag, en net oor iets spesifieks. Sodat jou gedagtes nie te ver ronddwaal en jy opeindig in daai oggend… in daai kamer, in daai oomblik nie.
Onthou-dae is egter moeiliker, want kort-kort duik die datum op, en herinneringe in die een of ander vorm. En later kan jy dit nie meer keer nie, en dwaal jou gedagtes tog… En nie in die goeie onthou rond nie, maar sommer reguit na die seer-een, die bangmaak-een. Die een wat die vrees van daardie dag teen jou bors laat opkruip en jou aan jou keel kom gryp, sodat dit voel of jy nie asem kry nie.
My wens daarom vandag vir almal wat trauma te goed ken, mag jou trauma se donker wolk tog eendag oor die onthou-dae lig, sodat jy gemaklik kan asemhaal en jou gedagtes vrylik kan laat ronddwaal in nie net jou onthou-oomblikke nie, maar ook jou onthou-dae.
Ek het toe so gedink... 