Ek onthou `n Pa wat my leer bid het, op my knieë langs hom op die bed.
Ek onthou `n Pa se stem duidelik bo die ander op die paviljoen, selfs al hardloop ek heel aan die anderkant van die baan.
Ek onthou `n Pa wat al om die uur met `n hand vol bederfies kom aankondig het, ”pouse”, terwyl ek leer vir die matriek-eksamen.
Ek onthou `n Pa wat sterk langs my staan en my styf vashou terwyl my lewe ineenstort langs `n kis.
Ek onthou `n Pa wie se trane, net soos myne, vrylik oor sy wange vloei toe ek uiteindelik my wonderwerkie in my arms hou.
So onthou ek my Pa.
Ek sien `n Pappa wie se oë vol trane raak toe hy hoor van jou koms.
Ek sien `n Pappa wat bars van trots en blom van vreugde toe hy jou die eerste keer in sy arms hou.
Ek sien `n Pappa wie se oë vol trane skiet en jou styf in sy arms toevou as jy hartverskeurend huil ná jou inentings.
Ek sien `n Pappa wat jou op sy skoot sit-maak en liedjies sing, gesigte trek en lang stukke gesels tot jy kraai van plesier.
Ek sien `n Pappa se babadogtertjie wat, al sien sy hom nog nie eers nie, dadelik begin glimlag as sy haar pappa hoor groet, “Hallo Pa”.
So sien ek my liefie-kind se Pappa.
Ek het toe so gedink... 